از صدای سکوت دلم خسته ام
دوستت دارم... میخواهم این را بر فراز بلندترین قله ها فریاد بزنم تا آسمانیان صدایم رابشنوند. میخواهم این را بر سخت ترین صخره ها بنویسم تا شاید دلش از عظمت عشقمان نرم شود. میخواهم آن را بر بیستون حک کنم تا "شیرین" بداند اگر "امشب صدای تیشه از بیستون نیامد" دلیلش این است که حتی "فرهاد" هم مبهوت عظمت عشق ما شده است. "فرشته ی بی بالم" دوستت دارم. میخواهمت برای همیشه. و باز هم همان شعر خاطره انگیز: "لحظه ی دیدار نزدیک است ...." سکوتی کردم . چند لحظه به چشم هایش خیره شدم ... به اندازه ی تمام لحظات زندگیم تا آخر عمر عاشقتم ... به عشق اینکه گاهی با تو و گهگاهی به یاد تو . در زیر باران قدم میزنم . عاشق بارانم . . . به عشق تو به آسمان پر ستاره خیره می شوم . به عشق دیدنت بی قرارم . حالا که تو را دارم هیچ غمی جز غم دلتنگی ات در دل ندارم . من که عاشق چشم هایت هستم . عاشق گرفتن دست های مهربانت هستم لحظه های عاشقی با تو چقدر شیرین است . آن گاه که با تو هستم یک لحظه تنها ماندن نفس گیر است ... من که تنها تو را دارم . از تمام دار دنیا فقط تو را می خواهم . تو تنها آرزویم هستی ... به اندازه ی تمام آرزو هایم که تنها تویی . به اندازه ی دنیا که می خواهم دنیا نباشد و تنها تو برای من باشی به اندازه ی همان تنهایی که یا تنها با تو هستم و یا تنها به یاد تو هستم . ای عشق من ... پرسیدم : به جواب این سوال رسیدی ؟ این بار او سکوت کرد . و این بار او با چشم های خیسش به چشم هایم خیره شد ... اشک هایش را پاک کردم و این سکوت عاشقانه هم چنان ادامه داشت ... و من باز هم گفتم : به اندازه ی وسعت این سکوت عاشقانه
من هرگز فراموش نمیکنم روزهایی را که داشتیم باهم روزهایی که تو به من چیزهای زیادی دادی که آنها در ذهن من است و به من می گه ما برای همیشه باهم ایم اما حالا به یاد می آورم آرزوهای بزرگی را که داشتم احساسی که من نسبت به تو دارم هرگز از بین نمی ره من آرزو دارم که بتوانم دوباره به آن روزها برگردم و افسوس نخورم روزی که من مشتاقانه اجازه می دادم روی بازوان من بلغزی نمی توانم در مورد درد و رنج های حیرت انگیز فکر کنم من می خوام یکبار دیگر زندگی کنم در میان منظره ای که تو بازوی دیگر مرا گرفته ای قلب مرا به هزار به تکه تقسیم کردی من گاهی اوقات نگرانم اگر تو سکوت کنی در برابر فکر من من فقط می بینم تو را در میان انبوه جمعیت من آرزو دارم خیلی زیاد که در یک روز ما بتوانیم به تمام گذشته برگردیم اما حالا من اینجا می نشینم و سکوت می کنم من به یاد می آورم تمامی خاطراتی را که باهم شریک بودیم تمامی روزها عشق من پرورش پیدا کرد و قوی تر شد آرزو دارم که یک روز دوباره شبیه آن روز را احساس کنم و قلبت که تکه تکه و شکسته من دوباره برگردد. امشب همه چیز رو به راه است همه چیز آرام.....آرام ... باورت می شود ؟ دیگر یاد گرفته ام شبها بخوابم " با یاد تو " تو نگرانم نشو ! همه چیز را یاد گرفته ام ! راه رفتن در این دنیا را هم بدون تو یاد گرفته ام ! یاد گرفته ام که چگونه بی صدا بگریم ! یاد گرفته ام که هق هق گریه هایم را با بالشم ..بی صدا کنم ! تو نگرانم نشو !! همه چیز را یاد گرفته ام ! یاد گرفته ام چگونه با تو باشم بی آنکه تو باشی ! یاد گرفته ام ....نفس بکشم بدون تو......و به یاد تو ! یاد گرفته ام که چگونه نبودنت را با رویای با تو بودن... و جای خالی ات را با خاطرات با تو بودن پر کنم ! تو نگرانم نشو ! همه چیز را یاد گرفته ام ! یاد گرفته ام که بی تو بخندم..... یاد گرفته ام بی تو گریه کنم...و بدون شانه هایت....! یاد گرفته ام ...که دیگر عاشق نشوم به غیر تو ! یاد گرفته ام که دیگر دل به کسی نبندم .... و مهمتر از همه یاد گرفتم که با یادت زنده باشم و زندگی کنم ! اما هنوز یک چیز هست ...که یاد نگر فته ام ... که چگونه.....! برای همیشه خاطراتت را از صفحه دلم پاک کنم ... و نمی خواهم که هیچ وقت یاد بگیرم .... تو نگرانم نشو !! "فراموش کردنت" را هیچ وقت یاد نخواهم گرفت ... خدایا چه غریب است درد بی کسی و چه تنهایم در این غربت که تو هم از من رویگردانی و اینک باز به سوی تو آمدم تا اندکی از درد درونم را برایت باز گویم و خدایا تو بهتر میدانی آنچه درونم است تنهایی و بی کسی ام را دیده ای ,دربه دری و آوارگی ام را و هزارو یک درد که بزرگترینش ناامیدی است .خدایا همه را کنار گذاشته ام اما با ناامیدی و بی هدفی نمی توانم بسازم صبرم بسیار است اما پوج وبی هدف میدوم . خسته شده ام خسته خسته هیوا
خدایا!
انتظار زیادی نیست. به خدایی خودت قسم که انتظار زیادی نیست. من از تو هیچ نمیخواهم، خدایا
فقط اجازه نده که هرگز این جمله را بشنوم، من نمیتوانم،نمیتوانم.
تنها تو میدانی که در دل کوچک آسمانت چه میگذرد. تنها تو هر شب به درددلهای ناتمامم گوش سپرده ای. تنها تو در دل تاریک شب ستاره های اشکم را دیده ای که سوسو میزنند.
چقدر دلم برایت تنگ شده است. برای آغوش پرمهرت که همیشه هست و من گاهی فراموشش میکنم.
تنها تو میدانی که چقدر دوستش دارم، چقدر برایش دلتنگم. دعایم را برایش اجابت کن. خدایا
او خوشبخت و شاد باشد، من دیگر از تو هیچ نمیخواهم. جز اینکه برای همیشه در آغوش تو آرام بگیرم و خوشبختی اورا نظاره کنم.
تو مهربانترینی، هرگز تنهایش نگذار. هرگز دستانش را رها نکن. من دوستش دارم، بیشتر از تمام دنیا، بیشتر از هرچیز و همه کس. تو این را از هرکسی بهتر میدانی. از کشیدن این بار سنگین بر شانه های ناتوانم خسته ام. احساس میکنم دیگر نمیتوانم، پاهایم دیگر رمق ندارند. از نگاههای دیگران، از حرفهای پر از کنایه، از اینهمه دوری و تنهایی خسته ام. دلم برایش تنگ شده است. دلم برایش تنگ شده است.
هیچ وقت! "تو" را لحظه ای خواهم پذیرفت که خودت بیایی، با دل خود، نه با آرزوی من!! هر وقت دل تنگ میشم پشت در قلبت هی در می زنم ، پس هر وقت قلبت میزنه بدون دلم برات تنگ شده واقعاً میتونی ببخشی وقتی نمیتونی فراموش کنی...؟ آحاد به یکدیگر فشرده می‌گردند.» اما از هجوم افکار و عقاید نمی‌توان جلوگیری نمود.»
یعنی رأی بالاترین مرجع اعلام شده است.» روی رنج و بیچارگی کشیده‌اند.» آسایش و سعادت بشر جز مهر و صفا راه دیگری دارد.» هنگام عبور از این راه، حتی سایه‌ای از خود به یادگار نمی‌گذارد.» هرجا آدم هست، آنجا کتاب هم باید باشد.» و به‌جای ناله، جای آن را دارد که درصدد دفع آن برآئیم.» یا کتاب‌های خوب، یا دوستانی که اهل کتاب باشند.» لیکن شاعران و هنرمندان، این مدارج را پروازکنان می‌پیمایند.» یکی شیطان و دیگری، دروغ» با اعمال خود باعث افتخار پدر و مادر خود شوند.» در دنیای رؤیاها و احلام خود فرو می رویم، طبایع عالی، موسیقی را دوست می‌دارند لیکن بهتر آن می‌دانند که از آن به‌عنوان وسیله برای دخول در رؤیاهای خویش استفاده کنند.» و آواز می‌خواند و احساس می‌کند که شاخه می لرزد ولی به آواز خواندن خود ادامه می‌دهد زیرا مطمئن است که بال و پر دارد.» مبارزه می‌کنند، بی‌مبارزه، زندگی مرگ است.» برای اثبات خدا کافی است.» بداند چگونه فرمان‌روائی کند.» این مرحله‌ای است که تیره‌بختان و سیاه‌کاران چون بدانجا رسند درهم آمیخته و در یک کلمه که "شومی" است شریک می‌شوند، این کلمه بینوایان است.»
این روزها چقدر هوای تو می کنم
حتی غروب گریه برای تو می کنم
گاهی کنار پنجره ام می نشینم و
چشمی میان کوچه رهای تو می کنم
خیره به کوچه می شوم اما تو نیستی
یاد تو، یاد مهر و وفای تو می کنم
خود نامه ای برای خود می نویسم و
آن را همیشه پست بجای تو می کنم
وقتی که می رسد نامه از سوی من به من
می خوانم و دوباره هوای تو می کنم.
اگر برای بدست آوردن پول مجبوری دوروغ بگویی وفریبکاری کنی... فقیر و تهی دست بمان.اگر برای بدست اوردن جاه ومقام باید چاپلوسی و تملق بگویی... از آن چشم بپوش. اگر برای انکه مشهور شوی مجبوری میشوی مانند دیگران خیانت کنی... در گمنامی زندگی کن . بگذار دیگران در پیش چشم توبا دروغ و فریب ثروتمند شوند و با تملق و چاپلوسی شغل های بزرگی را بدست آورند و با خیانت و نا درستی شهرت پیدا کنندتو گمنامو تهی دست و قانع باش زیرا اگر چنین کنیتو سرمایه ای راکه انها از دست داده اندبدست آورده ایو آنشرافتاست.
خدایا
مهربان من!
هیچ نمیخواهم
آه! که چقدرخسته ام.
دلم برایش تنگ شده است... 
"تو" را آرزو نخواهم کرد،
«آزادی ما از نقطه‌ای شروع می شود که آزادی دیگران پایان می‌یابد.»به‌مرگ راضی شدن، به‌فتح نائل شدن است.»«تعارف و خوش آمدگوئی، چیزی مانند بوسیدن از روی چادر است.»«جسد دشمنی را که تشییع میکنی سنگین نیست.»«خدا فقط آب را آفرید، انسان شراب را.»«در بینوائی همچنان که در سرما نیز دیده می‌شود، «شاید بتوان از هجوم سیل‌آسای یک ارتش ممانعت کرد، «فقر و مسکنت ، مردان را به‌جنایت و زنان را به‌فحشاء سوق می‌دهد.»«فکر کردن، شغل ذهن است، خواب دیدن، تفریح آن.»«گاهی کار فقر و بیچارگی به جائی می‌رسد که «وقتی نتیجه انتخابات اعلام شد، «همه‌جا شادمانی قشر نازکی است که «هیچ چیز مثل بدبختی کودکان را ساکت نمی‌کند.»«آنانکه نمی‌توانند خود را اداره کنند، ناچار از اطاعت دیگرانند.» «آینده کودکان بسته به‌تربیت پدر و مادر است.» «ادبیات، راز پنهانی تمدن است، شعر، سرّ مکتوم آمال است.» «از آن در شگفتم که در سینه دلی دارند و می‌پندارند که «از کوچکی میل داشتم بزرگ باشم.» «امید در زندگانی بشر آنقدر اهمیت دارد که بال برای پرندگان.» «انسان در این عالم چون شبح سرگردانی است که «باید درهای علم به روی همه باز باشد، هرجا مزرعه هست،«بدتر از مرگ چیست؟ آنچه بعد از آمدنش مرگ را می‌طلبی.» «بهترین دوستان من کسانی هستند که پیشانی و ابروهای آنها باز است.» «خوبی‌ها و بدی‌های اجتماع به‌دست ما ساخته شده است«خوشبخت کسی که به‌یکی از این دو چیز دسترسی دارد،«دانشمندان، علماء و بزرگان هرکدام نردبانی برای ترقی دارند،«دروغ مظهری از شیطان است زیرا شیطان دو نام دارد،«صالح‌ترین فرزندان آنهایی هستند که «عذاب وجدان، بدتر از مرگ در بیابان سوزان است.» «علت این که ما از موسیقی خوشمان می‌آید این است که «کینه و تنفر را به‌کسانی واگذار کنید که نمی‌توانند دوست بدارند.» «مانند پرنده باش که روی شاخه سست و ضعیف لحظه‌ای می‌نشیند «مردم فاقد نیرو نیستند، فقط فاقد اراده‌اند.» «مرگ مهم نیست، خوشبخت نبودن مهمترین چیزها است.» «مسافرت، به‌منزله هرلحظه مردن و زنده شدن است.» «من اشخاص زنده را آنهائی می‌دانم که«هدف هنر امروز، زندگی است نه زیبائی.» «یک پرنده کوچک که زیر برگ‌ها نغمه سرائی می‌کند،رشته‌ها و پیوندها را می‌گسلد،
| Design By : ParsSkin.Com |
روزهای تکراری ، گذشت آن لحظه های بیقراری گذشت آن شبهای پر از گریه و زاری کمی دلم آرامتر شده فراموشت نکرده ام ، مدتی قلبم از غمها رها شده شب های تیره و تار من مدتی بیش نیست که میگذرد از آن روز پر از غم به یاد می آورم حرفهایت را باز هم گذشته ها میسوزاند این دل تنهایم را ...................................... تو که با یک بهانه ی ساده مرا رها کردی ، پس با بهانه ای دیگر یکی ساده تر از مرا اسیر خودت کن، با یکی ساده تر از من بازی کن ....................................... شب را دوست دارم! چون دیگر رهگذری از کوچه پس کو چه های شهرم نمی گذرد تا سر گردانی مرا ببیند . چون انتها را نمی بینم .تا برای رسیدن به آن اشتیاقی نداشته باشم شب را دوست دارم چون دیگر هیچ عابری از دور اشک های یخ زده ام را در گوشه ی چشمان بی فروغم نمی بیند شب را دوست دارم : چرا که اولین بار تو را در شب یافتم از شب می ترسم : تو را در شب از دست دادم. از شب متنفرم ، به اندازه ی تمام عشق های دروغین با آفتاب قهرم چرا شبها به دیدارم نمی آید؟
