از صدای سکوت دلم خسته ام
عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست و گذز فصل ها و عبور سال ها بر آن اثر می گذارد. اما بر آشیانه ی بلند دوست داشتن ،روزگار را دستی نیست. عشق، در هر رنگی و سطحی ،با زیبایی محسوس ،در نهان یا در آشکار رابطه دارد، اما دوست داشتن چنان در روح غرق است و گیج و جذب، زیبایی های محسوس را به گونه ای دیگر می بیند. عشق با دوری و نزدیکی در نوسان است . اگر دوری به طول انجامد ضعیف می شود، اگر تماس دوام یابد به ابتذال می کشد. دوست داشتن در روشنایی ریشه می بندد و در زیر نور سبز می شود و رشد می کند و از این روست که همواره پس از آشنایی پدید می آید، و در حقیقت در آغاز دو روح، خطوط آشنایی را در سیما و نگاه یکدیگر می خوانند و پس از آشنا شدن است که خودمانی می شوند . دو روح نه دو نفر ممکن است دو نفر باهم در عین رودربایستی ها احساس خودمانی بودن کنند و سپس طعم خویشاوندی و بوی و گرمای خویشاوندی از سخن و رفتار و آهنگ کلام یکدیگر احساس می شود و از این منزل است ناگهان ، خود به خود دو همسفر به چشم میبینند که به پهنه ی دشت بی کرانه ی مهربانی رسیده اند و آسمان صاف و بی لک دوست داشتن بر بالای سزشان خیمه گسترده است. 
| Design By : ParsSkin.Com |
روزهای تکراری ، گذشت آن لحظه های بیقراری گذشت آن شبهای پر از گریه و زاری کمی دلم آرامتر شده فراموشت نکرده ام ، مدتی قلبم از غمها رها شده شب های تیره و تار من مدتی بیش نیست که میگذرد از آن روز پر از غم به یاد می آورم حرفهایت را باز هم گذشته ها میسوزاند این دل تنهایم را ...................................... تو که با یک بهانه ی ساده مرا رها کردی ، پس با بهانه ای دیگر یکی ساده تر از مرا اسیر خودت کن، با یکی ساده تر از من بازی کن ....................................... شب را دوست دارم! چون دیگر رهگذری از کوچه پس کو چه های شهرم نمی گذرد تا سر گردانی مرا ببیند . چون انتها را نمی بینم .تا برای رسیدن به آن اشتیاقی نداشته باشم شب را دوست دارم چون دیگر هیچ عابری از دور اشک های یخ زده ام را در گوشه ی چشمان بی فروغم نمی بیند شب را دوست دارم : چرا که اولین بار تو را در شب یافتم از شب می ترسم : تو را در شب از دست دادم. از شب متنفرم ، به اندازه ی تمام عشق های دروغین با آفتاب قهرم چرا شبها به دیدارم نمی آید؟
